Le Corbusier

Le Corbusier was vanaf jongs af aan een optimist, iconoclasist en een purist.

Iconoclast: Tegenstander van het vereren van iconen, de kerk.

Begin

Le Corbusier werd geboren in het tijdperk van de auto’s en vliegtuigen, maar maakte ook de nagolf van de verwoesting door de eerste wereld oorlog mee, waar hij goed mee om kon gaan. Zelf vond hij het de tijd van de economie en de calculatie, de ingenieurs leidde de wereld van de achitectuur door de bouw van onder anderen bruggen in staal terwijl de architecten in de oude bouwstijlen bleven hangen. Le Corbusier was voor gezondheid en welzijn in steden en wou aan de architecten laten zien dat de wereld veranderd.

De eerdere gesloten bouwvorm was niet gemakkelijk voor massaproductie, hierover is Le Corbusier gaan nadenken en zo ontwikkelde zich de open bouwvorm, zoals Dom-ino. Deze waren makkelijker te produceren.

Tweede wereld oorlog

Er moesten groten gebouwen komen met vernieuwde ideeën, een sociale woongemeenschap. Er moest harmonie tussen de mens, de natuur en de machine, het huis, komen. Hij wou orde brengen door het gebruik van pure vormen en symmetrische vlakken. Vooral rechthoekige vormen waren in zijn ogen superieur. Hij wou orde brengen door hiërarchie toe te voegen. De belangrijke mensen moesten dichter bij de kern wonen dan de minder belangrijke. Zo kreeg je sectoren van bijvoorbeeld zakenmannen en industriële werknemers. Deze sectoren zouden dan via wegen in contact staan met het hart van de stad, waar het sociale gedeelte plaats vond. Ook zonlicht en rust was belangrijk. Het scheiden van werk en vrije tijd kon rust scheppen doordat men uit zijn werkplek werd gehaald.

De laatste scheppingsperiode

Toen Le Corbusier zestig jaar werd was een leven voorbij en begon hij met een nieuw leven.

Hij wou terug naar het eenvoudige leven in plaats van de woningen steeds aanpassen aan de technische beschaving. Terug naar de onbewerkte materialen, plastische vormen en de monumentale bouwstijl.

De twee belangrijkste opdrachten uit deze periode zijn de kapel in Ronchamps en het klooster La Tourette, beide gelegen in Frankrijk. Ondanks dat deze twee gebouwen beide sterk verbonden met religie, terwijl Le Corbusier hier juist niet in gelooft, heeft hij de opdrachten toch aangenomen.

Le Corbusier vond dat het bouwwerk plaatsgericht moest zijn, als een woord aan de plaats gericht. Zo kon de “Quiet en sure spot” gerealiseerd worden, een plek om mens en kosmos te herenigen.